“House of Hope”

Reisverslag 27 april – 9 mei 2019 naar Egyam door Thea van den Bosch 

Na een rustige vlucht  Amsterdam-Accra volgde het in de rij staan voor de controles, wachten op de koffers, die natuurlijk als laatste op de band kwamen.
Erg verbaasd waren we over het nieuwe luchthavengebouw, echt prachtig.
Bij de uitgang stond Amos, een oud student die nu in Accra woont. Hij had een taxi geregeld om mij en Herman naar het hotel te brengen. Toen de chauffeur ons zag veranderde hij gelijk van mening over de afgesproken prijs; hij wilde meer omdat wij Europeanen zijn. Mooi niet dus !! De weg naar het hotel (zandpad) was erg slecht. Het hotel was naar Ghanese begrippen netjes.

28.04  Na een ontbijtje (gebakken ei en droge toast) was Amos er weer met een taxi die ons in 35 minuten naar het busstation bracht, waar de gebruikelijke chaos ook ons deel werd.
De gereserveerde bus was in een onvoorstelbaar slechte conditie en dat hebben we ervaren! Alles was kapot in de bus. Hermans stoel zat los, schoof van voor naar achter, we werden tegen de zijramen gegooid, bijna gelanceerd.
Dat kwam uiteraard door de chauffeur maar ook omdat de weg naar Takoradi nog nooit zo slecht was als deze keer met ontelbare hoge drempels waar de chauffeur over heen joeg. Na 5 ½ uur waren we ontzettend blij dat Daniel Payne, onze vroegere weeshuis-directeur, ons kwam ophalen.
We hebben geen woorden voor de warmte en blijdschap die er heerste bij onze aankomst in ons “Children’s Home”, er werd zelfs een welkomstlied gezongen.

29.04
De hitte van alle dag maakt het voor ons moeilijk om actief te zijn, het is wennen maar het went eigenlijk nooit.
Met moeite ben ik dus maar aan het sorteren van de meegebrachte spullen begonnen. Er zijn momenteel 5 kleine kinderen in ons Huis die heel veel zorg nodig hebben.
Een jongetje, die niet kon zitten of lopen  toen hij door Social Welfare werd gebracht, bleek al 3 ½  jaar te zijn. Op dit moment kan hij al wat lopen en is niet meer bang of agressief. Hij wil steeds op mijn arm en huilt als iemand anders hem overneemt. Hij heeft erg veel behoefte aan liefde en veiligheid. Omdat deze jonge kinderen extra voeding nodig hebben gaan we morgen een voorraad blikken met versterkende voedingsproducten kopen van het geld dat door donateurs is meegegeven. Maar vandaag ook weer goed nieuws! 2 jongens die al 9 jaar in Ons Huis verblijven werden  herenigd met hun moeder die al die jaren naar hen heeft gezocht. Ze waren beiden, toen 5 of 6 jaar, gevonden en door Social Welfare naar Ons Huis gebracht. Vandaag ook gezien dat aan de renovatie van de bibliotheek wordt gewerkt. De kosten daarvan worden betaald door een Engelse dame Seema Mac Ardle, die in het voorjaar 2019 het weeshuis bezocht.
Alle meegenomen babykleertjes hebben we gesorteerd en zijn door Sister Mary opgeslagen. Ze is er dolblij mee! Toch Een prachtig geluid als we de kinderen buiten horen lachen en spelen.
NB Daniel zal hopelijk mijn Ghana telefoon in orde hebben zodat ik kan bellen en appen!

30.04
Vanmorgen veel visite gehad waaronder een meisje dat mishandeld en misbruikt is; we hebben haar vorig jaar bij het 10-jarig bestaan van onze stichting voor het eerst ontmoet. Ze was erg emotioneel bij het weerzien en wilde me niet loslaten. Het gaat beter met haar, ze gaat inmiddels naar school en heeft regelmatig een gesprek met de maatschappelijk werker Samuel Hanson, die door Social Welfare wordt betaald voor 2 ½ a 3 dagen per week.
Ook kwam Deboriah op visite, het slechtziende meisje, die nu de opleiding tot lerares blinden­school  doet. Prachtig toch !
Daarna kwam Prince, de spastische jongen die al jarenlang door ons via onze donateurs wordt ondersteund. Inmiddels is hij geopereerd aan zijn rug.  Sister Mary verbleef dagenlang met hem in het ziekenhuis. Ook met hem gaat het inmiddels beter. Omdat hij een zeer intelligente jongen is wordt voor hem een passende school gezocht omdat hij, ondanks zijn lichamelijke handicap, zeker op een normale school kan functioneren. Hij was superblij met de sportschoenen en sportshirt van de familie Giesen.
Sarah kwam mij helpen met koken van nasi, en daarna samen met Hakima “gedineerd”: “just like a real Family”, net een echte familie, zegt Hakima.

Sister Mary heeft mij (na een moment van rust) rondgeleid. Alle store rooms bleken gevuld met voorraden eten en toiletpapier, olie en zeep.  Deze goederen worden door Ghanese bedrijven en door  bezoekende groepen gedoneerd. Wat Het Huis niet nodig heeft wordt verdeeld in de dorpen,  onder de bejaarden en zieken en andere instellingen en zelfs de gevangenis wordt daarmee voorzien van eten.
De naaischool, die is gesponsord door een groep uit Amerika, werkt prima. Hier kunnen ook meisjes uit het dorp een beroep als naaister leren. Het geheel wordt door die groep gefinancierd.
De geplande vergadering met Sister Mary, de maatschappelijk werker en Daniel is met een positief gevoel afgesloten. Besproken werd o.a. de status van de studenten, de eventuele verplaatsing van de computerruimte i.v.m. de privacy  van de meisjes. Er zullen strengere regels nodig zijn om problemen te voorkomen. Dit zal ook aan de orde komen bij de vergadering met de Ghanese Board.

01.05
Deze week is iedereen vrij; bijna alle kinderen zijn in het Huis.
De dag begonnen met een visite van de priester van Egyam, father Essien, een en al positivisme ! Was goed om hem te ontvangen .. ook erg gezellig ! Om + 11 uur werd het pikdonker en een heuse orkaan trok over Egyam ! De regen kwam met bakken naar beneden. Met een enorm kabaal beukte de storm tegen het weeshuis. Het water stroomde door de (altijd) open ramen naar binnen. Sarah en Hakima waren bij ons en hebben geholpen met dweilen. Gelukkig valt de schade aan de gebouwen mee, alleen jammer dat er meerdere bananenbomen zijn omgewaaid.

Daniel kon het weeshuis bijna niet bereiken door de regen en de omgewaaide bomen. In het dorp Egyam is heel veel schade, mensen die hun hele hutje in elkaar zagen zakken. Zo triest !
Vele daken werden van de huizen geblazen.
Vandaag nog 2 visites gehad van Ghanese groepen die hun donaties kwamen brengen in de vorm van rijst, olie, meel, zeep, wc papier en pampers. Dit alles werd overhandigd met zang, gebed en dans.
Vanmiddag heb ik samen met Hakima en Sarah spaghetti gekookt en samen gegeten, de reactie van Hakima was opnieuw: ”Ik zou willen wensen dat ik zoals nu in een echte familie kon leven” ..…pffff
Die beroerde busrit speelt nog steeds mee in mijn dagelijkse mogelijkheden. Misschien wordt het morgen beter !!! Ik ben blij dat deze meiden me willen helpen want ik voel me echt zwaar belemmerd. Met Sister Mary vandaag overlegd wat er nog nodig is in huis. We merkten dat de trommels waarmee  we ‘s-morgens normaliter worden gewekt kapot zijn en overwegen nieuwe te kopen.
In de avond een toespraak gehouden over de regels van Ons Huis die aangescherpt dienen te worden. Met name over het handhaven van de eindleeftijd van 18 jaar, op welke leeftijd een einde komt aan een verzorgd verblijf in Ons Huis..

02.05

Vandaag de dag begonnen met een meeting met de Bisschoppelijk Vicaris Generaal, Sister Mary, Daniel, Herman, father Tawiah. Afgesproken is dat we maandag de besproken punten, waaronder hoe nu verder moet worden omgegaan met de volwassen jongeren die voor problemen zorgen, in de vergadering met de Egyam Orphanage Board Members inbrengen.

Daarna waren we uitgenodigd voor een interview voor de krant, maar helaas heb ik wegens de pijn in mijn arm en schouder moeten afzeggen. We hebben een natuurgeneeskundige kliniek bezocht. Supervriendelijk werd door de arts een behandeling met glazen zuigdoppen gedaan en daarna volgde een massage en een hoofdmassage. Ook gaf hij wat medicinale olie mee, die helaas niet voor verbetering zorgde.

Er is vandaag olie, rijst, zeep, meel en toiletpapier gebracht naar de Mentaly Chalance School waar ze blij waren met onze hulp. Op deze school verblijven kinderen met een geestelijke handicap. De schoolleiding heeft grote moeite met het voeden van de kinderen dus onze overschotten hebben we met deze instelling gedeeld. Ook werd een school van de Holy Cross Brothers met vooral kinderen uit superarme gezinnen die gratis les en voedsel krijgen, voorzien van de nodige hulpartikelen.

Bij de gevangenis rijst en andere dingen gebracht. Gevangenen lijden hier nog echt honger. Ook hebben we voor de kinderen nieuwe trommels gekocht. Al met al een drukke dag.
03.05 
Helaas is er wegens de orkaan veel schade in de dorpen, heel veel hutjes en gebouwen zijn ingestort, zo verdrietig. Na het ontbijt wat tijd met de kinderen doorgebracht. Samen met Hakima en Sarah het avondeten voorbereid, macaroni salade en watermeloen als toetje.

Door Sister Mary werd ik naar een privé kliniek gebracht. Een bijzonder vriendelijke arts die ook de medische zorg van de weeskinderen adopteert. Daar werd mijn bloeddruk, suiker, zuurstof, hartslag en temperatuur gemeten. Het resultaat was volgens de dokter excellent. Volgens hem waren de spieren in mijn nek zo sterk op spanning dat daardoor de zenuwen bekneld raakten en de pijn in mijn schouder en arm veroorzaakten.

Ik kreeg van hem een creme en wat tabletten voor de pijn; ik mag hopen dat het helpt. Ik vroeg de dokter of hij de medische spullen kon gebruiken die ik van de groepspraktijk had gekregen. Hij reikte mij een hand om te laten merken dat hij hier heel erg blij mee zou zijn. Daarna zijn we naar het vliegveld gereden om een ticket voor de terugreis via een binnenlandse vlucht  naar Accra te boeken. Het is geen doen met die bus. Langs de markt 60 stuks mango’s gekocht waar de kinderen bij thuiskomst gretig van hebben genoten. Ook geïnformeerd wat kippen kosten: € 3,50 per stuk. Na de renovatie van het kippenhok willen we namelijk 50 nieuwe kopen, maar wel van het lokale ras, die zijn wat sterker. Wanneer we in Ghana zijn bezoeken we een lief hoog bejaard vrouwtje, zo ook deze keer. Ze was er nog; super blij omhelsde ze ons en nam dankbaar het trommeltje stroopwafels in ontvangst. Op de markt hebben we nog wat groenten voor ons zelf ingekocht. Bij thuiskomst even gerust en daarna samen met Daniel, Sarah, Hakima en Herman de macaronisalade gegeten met watermeloen als toetje. Ook werden de nieuwe trommels ’s-avonds ingewijd met zang en dans.

04.05. 
Na het ontbijt begint Herman met wat onderhoudswerk. Vernieuwen van het muggengaas in de deuren en het voorbereiden van de renovatie van het kippenhok.
Zelf ben ik met huismoeder Gladys, met Hakima en Teresa en de 3 kleinste kinderen Emanuel, Mary Ann en Peter naar de dokter geweest ook omdat het buikje van Emanuel nog steeds erg gezwollen is. Gewicht, lengte en medische staat werden onderzocht, een hele happening. We hebben de meegebrachte medische spullen afgegeven waar ze erg blij mee waren.

Ook heb ik de vrouw en de kinderen van de dokter ontmoet. Prachtige mensen !

Bij een van de meisjes werd bloed geprikt en ze kreeg een infuus. Ze had erg veel pijn en een zwelling in haar hand waar ze geprikt was.
Er zijn veel medicijnen nodig voor de baby’s, ook extra voedingspreparaten om de achterstand van deze kinderen te verbeteren. Die medicijnen moesten we bij een apotheek ophalen. Bij de derde apotheek was eindelijk alles beschikbaar maar best wel duur, dus heb ik van het geld van Tiny en Ans hieraan meebetaald. Bij thuiskomst eerst een koude kompres op Hakima’s hand gelegd om de pijn te verlichten. Daarna gekookt en de zusters uitgenodigd op het eten, zo ook Sarah en Hakima . Het was weer echt huiselijk gezellig zo met zijn zessen . De kinderen bidden op dit moment buiten de rozenkrans omdat het Mariamaand is .

05.05.Zondag .
Om 9.30 naar de H. Mis in de dorpskerk. Ook in de kerk was de pijn erg heftig en we zijn halverwege de mis naar huis gelopen. Thuisgekomen wachtte een buurvrouw ons op om haar verdriet te tonen omdat haar zoontje van 12 plotseling was overleden. Zo in en in triest. Met nog wat pillen wat gaan liggen, waarna het iets beter werd. Vanmiddag met Sarah de naaimachine geleerd te bedienen, valt nog niet mee  maar het gaat lukken. Nu bij de zusters uitgenodigd op het avondeten , Zojuist afscheid genomen van Hakima. Ze moet morgen weer naar school. Dit was zo’n verdrietig moment, ze gaf mij een door haar geschreven brief waar ik kippenvel van kreeg …. 

 06.05.
Herman is aan het kippenhok begonnen; wat een vies baantje zeg in die vochtige hitte. Vandaag valt ons de dag erg zwaar, we zijn moe. Zo dadelijk is er boardmeeting, overleg over de gebeurtenissen in huis.

Boardmeeting, deelnemers en gesprekspunten:

Sister Gladis.
Sister Angela
MGR Francia Tawiah.
Kwame Macafui.
Steven Qaicoe
Daniel Payne
Samuel Hanson Social Welfare.

Gesprekspunten :

• Putdeksel ! Slechte controle over staf en kinderen .
• Diefstal in huis. Bij vaststelling van diefstal en de dader zal de politie worden ingeschakeld en de persoon uit huis verwijderd .
• Muur ophogen.
• Zorgen over Nigeriaanse bendes die meisjes ontvoeren. Alarm wordt gerepareerd en camera’s aangebracht .
• Onderhoud van de gebouwen.
• Slechte ogen van chauffeur. Aangeraden wordt de oogarts in te schakelen.
• Computerroom verplaatsen i.v.m. met bescherming privacy van de meiden .
• Water cachets project inzake non-profit organisatie; project wordt via diocees geregeld.
• Voor Prince wordt passende studiemogelijkheden gezocht .
• Sponsor voor Hakima ?

Totaal zijn er 16 nieuwe kinderen .
07.05
Vanmorgen ons verblijf opgeruimd en beddengoed gewassen.
Sarah heeft me geholpen met was ophangen; gelukkig is het zonnig en droogt het snel.Zuster Angela kwam vragen of wij onze naam aan 3 kinderen wilden geven. De baby’s waren nog naamloos.. Het voelde voor ons als een eer. Dus Emanuel Hermanus van den Bosch, Angel  Theodora  Goossen en Amanda Theodora Goossen.  Tussen de bedrijven door weer groepen mensen toegesproken die hun donatie kwamen brengen.. Ook weer  op gewezen dat er gebrek is aan sponsors voor studenten. Nasi gekookt en Ebo, Daniel en Sarah hebben mee gegeten .
08.05.
De kamer wat opgeruimd en met de kids bezig geweest ! zo ervan genoten. Tegen 13.00 uur met Daniel, Herman en Sarah naar de stad geweest. Voor Sarah een gebruikte telefoon gekocht omdat we er een te kort kwamen . Sarah heeft me veel geholpen toen ik zoveel pijn in mijn arm en schouder had. Ook bij een apotheek wat sterke pijnstillers gekocht want mijn hele voorraad was op. Ook het kippenhok is klaar voor de kippen die deze week hun intrek nemen. Daarna voor de afscheid- en moederdag-party wat springrols en ijsjes gekocht. De zusters hadden voor ons gekookt ! een beetje erg spicy (kruidig) maar wel lekker. Daarna ging het feest los, er werd gezongen en gedanst op keiharde muziek. Ook zuster Angela danste er flink op los. Ook Mary, de vrouw van Daniel, was er met de kinderen.
Er werd door de kinderen woorden van dank uitgesproken en voor ons gebeden en gezongen.
Enkele van de kinderen hadden een persoonlijk woordje van dank en wensten ons een veilige reis naar huis. Velen onder hen hadden een persoonlijk “dank je wel” brief geschreven en ons aangeboden. Intens warme berichten om hun dankbaarheid te tonen, zowel aan ons als aan de donateurs en sponsoren.

Al met al was het mooi en emotioneel. De kleine Emanuel, het zoontje van Daniel, danste zo bijzonder.

09.05.  Naar huis !
Vanmorgen de enige koffer gesloten, ontbijtje gemaakt en nog een bespreking met de Social worker Samuel, met zuster Mary en met Daniel gehad. Er moeten in het Huis strengere regels komen, zoals al eerder opgemerkt.
Toen werd het tijd om aanstalten te maken voor het vertrek naar het vliegveld van Takoradi. Alle kleintjes kwamen nog even voor een knuffel ! Opnieuw weer dat vervelende afscheid, het moeilijkste was het met kleine Emanuel (van den Bosch), hij wilde mij niet loslaten en huilde …. Zo is het 11.00 uur en tijd om te vertrekken. Daniel brengt ons weg en we nemen afscheid voordat we langs de Douane gaan. Van Accra naar Takoradi en vanavond van Accra naar Schiphol, naar huis.. In Accra was het zoeken naar het nieuwe vliegveld, wij kwamen namelijk bij het oude aan vanuit Takoradi. Flink eind lopen dus. 

De vlucht naar Amsterdam verliep weer super rustig en we hebben redelijk goed kunnen slapen. In Amsterdam werden we door het shuttle busje opgehaald en naar onze auto gebracht. Prima geregeld .

We zijn deze reis met gemengde gevoelens gestart maar zijn er van overtuigd dat we het samen met ons team in Egyam tot een goed einde hebben gebracht.

Zowel Zuster Gladys, Zuster Angela en Samuel Hanson, de maatschappelijk werker, doen uitstekend werk samen met het team van medewerkers en Daniel Payne is nog steeds bereid hen daarbij te ondersteunen, wanneer dan ook. Een dikke pluim daarvoor.

Conclusie:

Ghana heeft ons nog steeds nodig

Egyam heeft ons nog steeds nodig

Ons “House of Hope” heeft ons nog steeds nodig

U als onze (toekomstige) donateur hebben de kinderen nog steeds nodig…….

 

(Coll. Gerard Booms)

 

Gepubliceerd in het Montferland Nieuws – ’s-Heerenberg – Maart 2005 werd de Stichting Weeshuis Egyam Ghana opgericht door Thea van den Bosch. Al die tijd zijn Thea en haar man Herman van den Bosch, penningmeester Gerard Booms, secretaris Henriëtte van Velden en de vele vrijwilligers de drijvende krachten achter deze stichting. Samen zorgen ze voor de financiële steun aan het Kindertehuis in het dorp Egyam waar momenteel 68 kinderen onderdak krijgen.

Thea maakte in 2004 kennis met Ghana toen ze een uitnodiging kreeg van een Ghanese priester. Als vrijwilligster ging voor het eerst naar het Afrikaanse land en zag daar in welke situatie de mensen daar verkeerden. Diep geraakt door de vreselijke armoede waarin mensen en vooral de kinderen daar verkeerden, kwam ze weer terug in ’s-Heerenberg en wist ze gelijk wat haar te doen stond. Ze startte een stichting, bezocht daarop samen met Herman jaarlijks het weeshuis voor onderhouswerk en bood ook hulp in de arme dorpen waar dat kon. “Al die herinneringen van de afgelopen jaren staan diep in mijn geheugen gegrift,” vertelt Thea. “Het was elke keer weer een geslaagde trip met intense momenten , dankbaarheid en voldoening .

Om het tienjarig bestaan van het weeshuis te vieren waren Thea, Herman, Gerard en nog drie vrijwilligers, waarvan ook een uit Duitsland, afgereisd naar Afrika. Na een reis van 18 uur kwamen ze er erg vermoeid aan bij het Weeshuis Children’s House of Hope. Het jubileum werd uitgebreid gevierd met bisschop John Kwofie, Daniel Payne, kinderen, personeel van het weeshuis en dorpelingen. De dag begon met een Eucharistieviering die drie en een half uur duurde. Het was een vrolijke mis waarin veel gezongen en gedanst werd. Deze viering was erg emotioneel, mede door de toespraken van de jongeren, die vertelden over hun trieste verleden en hun ontwikkeling nu .

De stichting heeft er inmiddels voor gezorgd dat er watervoorzieningen zijn aangelegd voor schoon drinkwater en er is een oven om zelf brood te kunnen bakken. In de tuin staan fruitbomen, ze verbouwen hun eigen groenten en de kippen zorgen voor voldoende eieren.

Hoe zwak, kansloos en verwaarloosd de kinderen het weeshuis destijds binnen kwamen, zo sterk, gezond en standvastig lopen ze nu rond. Sommige volgen nog een studie of beroepsopleiding en enkele hebben al een baan gevonden of hebben het weeshuis al verlaten.

Alleen kinderen die dringend onderdak en verzorging nodig hebben worden in het weeshuis opgenomen in samenwerking met Ghana’s Social Welfare. In die weken dat het bestuur en vrijwilligers daar waren, werden verschillende kinderen liefdevol in het weeshuis opgenomen. Een daarvan was een baby van een dag oud. Thea mocht het meisje een naam geven en ze noemde haar ‘Angel’. Ook was er door Social Wellfare een jongetje van zes jaar totaal verwaarloosd van de straat geplukt. Nu wordt hij in het weeshuis opgevangen en krijgt hij de nodige zorg, liefde en educatie . Zo ook een meisje die een afschuwelijk verleden had . De situatie van dit meisje was zo ontzettend heftig , dat ze dringend een veilig onderkomen nodig had. “Dit raakt je diep maar geeft ook weer kracht om door te gaan, aldus Thea. Het maakt je dankbaar dat we in deze situaties hulp kunnen bieden .

De mee gestuurde hulpgoederen werden verdeeld onder de arme bevolking , kliniek , ziekenhuis en natuurlijk het weeshuis .

“Dat dit weeshuis alweer tien jaar bestaat hebben wij als ’s-Heerenbergse stichting te danken aan onze vele donateurs. Zonder hen hadden we dit niet kunnen redden. Wij zorgen voor de financiële steun aan het weeshuis en we hopen dat het weeshuis in de toekomst met steun van de Ghanese bevolking meer zelfredzaam wordt. Door een goede opvoeding en educatie hopen wij deze kinderen een betere toekomst te geven”, aldus Gerard Booms.

Door de hoge kosten die we noodgedwongen gemaakt hebben voor het invoeren van een personenbusje, zou het prettig zijn voor de stichting om nieuwe donateurs te mogen begroeten. Deze personenbus was noodzakelijk omdat de oude bus niet meer veilig was voor vervoer van de kinderen naar scholen, artsenbezoek of excursies. De reserves zijn hierdoor opgeraakt.

Om het werk te kunnen voortzetten zijn wij als stichting naarstig opzoek naar donateurs om de toekomst voor het weeshuis veilig te stellen. Dit kan al door een vaste bijdrage per maand vanaf € 10,00. Maar natuurlijk is iedere gift van harte welkom.

Het bankrekeningnumer van de Stichting is: Nl.15 RABO 032.66.92.584

Bekijk hier het kranten-artikel: Weeshuis 10-jarig bestaan artikel in weekkrant

Wat gaat de tijd snel voorbij !  In  2005 ontstonden de plannen om voor de weeskinderen van Egyam in Ghana een huis te gaan bouwen. Na vele overwonnen problemen en inspanningen van heel veel betrokkenen was het op 29 december 2007 dan zo ver dat er geopend en de kinderen verwelkomd konden worden.

Op 29 december 2017 functioneert ons weeshuis dus al weer 10 jaar en dat met succes.

Met ons allen mogen we trots en dankbaar zijn voor wat wij samen hebben bereikt. Vele kinderen hebben we in deze 10 jaar samen mogen helpen. Hoe zwak, kansloos en verwaarloosd ze bij ons binnen kwamen, zo sterk, gezond en standvastig de kinderen nu hebben kunnen worden. Ondertussen heeft menig kind inmiddels een studie gevolgd, een baan gevonden, het huis verlaten of is zelfstandig aan het werk.

De studerende jeugd doet zijn/haar uiterste best om voor zichzelf en voor Ghana een te verwachten zekere toekomst tegemoet te gaan. De lege plekken in ons “House of Hope” worden ingenomen door kinderen die dringend onderdak nodig hebben en zij worden opgenomen in samenwerking met Ghana’s Social Welfare.

Gelukkig dat wij hier een rol in kunnen spelen en deze kinderen een veilig en liefdevol thuis mogen bieden. In de voorbije 12 jaar hebben vele particulieren, scholen en bedrijven ons ondersteund om dit mooie project op te bouwen en te laten voortbestaan. Ook de voortdurende inzet van de vele vrijwilligers is van onschatbare waarde.

bekijk hier de volledige nieuwsbrief (pdf)  —  2017 Nieuwsbrief Egyam