Toen in 2005 de plannen ontstonden om een huis te gaan bouwen voor de weeskinderen van Egyam, hadden we zeker niet verwacht dat we nu , 29 december 2012 het eerste lustrum zouden vieren .
Wat in 2005 nog als onmogelijk werd gezien , kon met hulp van vele vrienden , kennissen , vrijwilligers en de vele donaties al snel worden gestart met de bouw van het weeshuis . Natuurlijk met de talloze struikelblokken op onze weg . Een soms uitzichtloze weg . Veel moed moest er soms bij elkaar worden geraapt om verder te gaan .
29 December 2007 werd het weeshuis feestelijk geopend en gestart met 36 kinderen ,waarvan 32 kinderen volledig wees en 4 kinderen halfwees. Van deze 4 kinderen is de moeder zwaar gehandicapt en was het voor hun echt niet meer mogelijk om voor hun kinderen te zorgen .We bezoeken de moeders of andere familie natuurlijk zoveel mogelijk samen met de kinderen , om de erg belangrijke familieband in stand te houden .
Momenteel wonen er 49 kinderen in het weeshuis, en allen bezoeken dagelijks de dorpsscholen. 29 kinderen worden begeleid en ondersteund , die nog in het dorp bij hun zeer arme familie wonen . Deze kinderen komen zo nodig aan het weeshuis eten en worden voorzien van nodige kleding en schoolspullen . 13 kinderen bezoeken inmiddels de vervolgscholen zoals : beroepsschool , Highschool en zelfs de universiteit .
Met alle kinderen gaat het uitstekend ,ze zijn gelukkig , zelfverzekerd en gezond . Als in één grote gezellige familie wordt er samen gespeeld en huiswerk gemaakt . De kinderen verzorgd door 3 moeders en 2 kokkinnen ,waarvan een moeder tevens verpleegkundige en ook afgestudeerd maatschappelijk werkster is . Daniel Payne doet nog steeds , als huisvader erg zijn best om het geheel draaiende te houden .
Inmiddels is ons weeshuis na meerdere controles onderscheiden als beste weeshuis in West Ghana. Er wordt nauw samengewerkt met Sociall Welfare,(onderdeel kinderbescherming )
Toen me eind november door een goede vriend werd gewezen op het belang van een feestelijk samenzijn met de weeskinderen kinderen tijdens de 29ste december , bleek dit voor mij helaas niet mogelijk . Des te meer was het voor mij een grote verrassing : een ticket naar Ghana cadeau ,een geweldig geschenk ! dus twijfelde ik geen minuut om 27 december af te reizen naar Ghana .
29 December was een geweldige dag , erg emotioneel maar in het bijzonder met een intens dankbaar gevoel. Dat gevoel zou ik zo graag met U allen willen delen , want zonder uw hulp was dit prachtige resultaat nooit bereikt . Met ons allen mogen we dus trots zijn . Er werd door enkele kinderen hun levensgeschiedenis verteld ,die werkelijk voor kippevel zorgden. Er werd prachtig gezongen en een dansje opgevoerd als dank aan alle donateurs en vrijwilligers .Tevens werd er met lof gesproken door Mr. Achedu , directeur van de Kinderbescherming in Ghana. Dit feest werd ons door het Ghanese bedrijf MACRO Shipping aangeboden . Tevens werden alle kinderen , staff , genodigden en zelfs alle kinderen uit het dorp voorzien van eten . Geweldig !
Naar aanleiding van een t.v. bericht over het 5 jaar bestaan van het weeshuis , werd er door de bevolking uit de stad , heel veel eten bezorgd. Zelfs te veel voor onze kinderen . Deze overvloed hebben we in porties verdeeld en uitgedeeld aan de zieken , gehandicapten en bejaarden in de 5 arme dorpen . Nog steeds is het erg choquerend om te zien hoe deze mensen moeten leven in vreselijke situaties . Vaak liggend op een vieze lap op de harde grond , vol vliegen en ongedierte .Helaas wordt er nog steeds honger geleden in de dorpen om ons heen . Toch deed het goed om juist deze mensen blij te kunnen maken met een tas vol eten . De lach en de dankbaarheid zeggen daarbij alles. Het blijft moeilijk te beseffen dat onze cultuur zo sterk verschild. Wat leven wij , ondanks de crisis toch in ontzettende weelde.
De priester uit het dorp Egyam vroeg ons in september of wij misschien kruiswegstaties konden bezorgen voor zijn kerkje . Nadat we zelfs in Kevelear hadden geïnformeerd , was er helaas geen resultaat . Misschien een idee om onze prachtige staties te fotograferen , af te drukken en in te lijsten ?? Zo gezegd ,zo gedaan, Samen met 2 vrijwilligers hebben we de staties in Ghana laten inlijsten . Wanneer we nu in Egyam de H. Mis bezoeken geeft dat toch een beetje thuisgevoel , zo ver van huis , met een stukje van onze mooie Pancratiuskerk ! De priester en natuurlijk de bevolking van Egyam zijn erg dankbaar en ontzettend trots op hun mooie staties.
Met oude jaar hebben we samen met de kinderen Hollandse oliebollen gebakken .Een zweterige bezigheid met 36 graden … maar wel erg gezellig ! Ze verdwenen dan ook snel als sneeuw voor de zon .. s ’avonds zijn er sterretjes aan gestoken , een geweldig feest voor de kinderen .
Indien mogelijk willen we graag in oktober weer naar Ghana reizen om het noodzakelijke onderhoudswerk weer te verrichten .Met zoveel spelende kinderen gaat er nogal eens iets stuk. Ook het vochtige en hete zeeklimaat eist zijn tol op het gebouw .
Natuurlijk is er nog steeds heel veel hulp nodig , terwijl er nu ook vanuit de Ghanese bevolking wel enige hulp op gang komt .Het bouwen van het weeshuis was een klus , maar het draaiende houden nog veel meer , en valt niet altijd mee .
Door de intense , benauwde hitte en nogal wat lichamelijke klachten , was ik na 2 weken toch blij om weer huiswaarts te kunnen vliegen ,al valt het afscheid van de kinderen nog steeds erg zwaar .
Het doet goed te weten , dat de kinderen veilig zijn en goed worden verzorgd. Kinderen die zonder onze hulp totaal kansloos zouden zijn . Natuurlijk één druppel op een gloeiende plaat , maar toch : elk kind telt ! en vele druppels ……..
Thea .
