Dit keer reisde Hans Perik, onze weldoener die 3000 km sponsortocht heeft gelopen naar Santiago de Compostella, met ons mee naar Ghana om met eigen ogen te zien en ook om samen met Herman onderhoudswerkzaamheden uit te voeren.
Na 20 uur reizen doodmoe aangekomen in Egyam.
De buitenverlichting bleek defect dus aan reparatie toe.
Bij aankomst was het nacht, dus alle kinderen in diepe rust .
Een frisse douche was helaas niet mogelijk … geen water !!!
De kraan bleek vastgeroest dus we moesten het doen met een emmer water met gietkannetje. Maar ja, ook dat redt zich.
Natuurlijk werd er de volgende morgen door de kinderen al vroeg op ons gewacht , en een allerhartelijkst welkom werd uitgesproken en gezongen .
Het voelde voor ons weer als thuiskomen bij toch wel ,, onze kinderen ” .
Dat het in Ghana Harmatan (droge) tijd was hebben we gemerkt aan de enorme droogte (4 maanden geen regen) hitte en vreselijke stof , waarbij je buiten je mond en neus graag afdekte met een handdoek .
Niet alleen het water blijkt een probleem maar ook de telefoon- en internetverbinding.
Daarbij komt nog dat bijna elke avond LIGHT OFF (stroomuitval) is , moeten we dus noodgedwongen bij kaarslicht de avond doorbrengen . Wat zijn wij hier in Nederland toch verwend !
Goed dat we muggengaas van de firma Fixet hadden gekregen. Zo kon Herman het grootste deel van het huis voorzien van nieuw muggengaas.
Omdat in Ghana de malariamug nog steeds voor veel slachtoffers zorgt , was dit ter bescherming van onze kinderen een echte noodzaak.
Het grote regenwaterreservoir bleek weer lek, aan Herman dus de taak om erin te klimmen en te plakken . Gelukkig was het geen regentijd en stond er niet veel water in. Herman en Hans hebben regengoten en de afvoer aan het baby- en vrijwilligershuis bevestigd en een watertank geplaatst zodat straks het regenwater opgevangen kan worden voor de groentetuin en de geiten. Er is een geitenstal gebouwd en een wei aangelegd.
Het valt niet mee om te werken bij 41 graden vochtige hitte.
Tijdens het aanleggen van het hekwerk werden de mannen verrast door een slang , die door de kinderen meteen onschadelijk werd gemaakt.
Dat terwijl er de hele morgen op die plek met blote voeten in sandalen werd gewerkt.
Omdat geiten in Ghana op zich toch nog steeds een statussymbool zijn, zijn ze erg duur.
Toch hebben we met wat moeite enkele mooie zwangere geiten kunnen kopen .
Ook de kinderen zijn er blij mee en leren er mee om te gaan en te verzorgen.
Door Social Welfare ( kinderbescherming ) werd ons een baby gebracht die door de moeder was achtergelaten in de stad .
Onbegrijpelijk voor ons wat er toch in een moeder moet omgaan wanneer ze tot dergelijke stappen in staat is !
Het meisje heeft de naam Grace gekregen en brengt met haar vrolijkheid veel vreugde in huis .
Ze sliep bij de huismoeder Augustina . Alleen de eerste nacht was het huilen , ze bleek dus nog gewend aan borstvoeding , en wilde steeds de borst van Augustina . Gelukkig konden we een fopspeentje voor haar kopen , en was het probleem daarmee snel opgelost..
Daarna was het werkelijk een zonnetje .. letterlijk en figuurlijk.
Maar dat geldt eigenlijk voor alle kinderen . Ze hebben heel veel behoefte aan liefde en aandacht , maar geven die liefde ook dik en dubbel aan ons terug . We mogen God dankbaar zijn , om hieraan te mogen helpen .
Natuurlijk mede dank zij al onze weldoeners hier in Nederland, met wie we soms wel heel graag een stukje van dat rijke,dankbare gevoel zouden willen delen. Natuurlijk blijft het een druppel , maar deze kinderen kunnen we toch met ons allen een veilige en liefdevolle toekomst bieden .
Gelukkig wordt vanuit Ghana ook regelmatig een donatie gebracht , in de vorm van eten en goederen.
Door Mr. Ghadar ( manager houtzagerij) werd ons beloofd dat hij een bulldozer zou sturen om het land van oude boomwortels en stronken te ontdoen , zodat de groenten straks meer mogelijkheid hebben tot groeien .
Om de druk van het kraanwater te verhogen werd er een extra pomp geplaatst, ons geschonken door de eigenaar van een pompenwinkeltje.
Om de kwaliteit van het drinkwater in het weeshuis te verbeteren is er een extra filter aangebracht tussen de watertanks en de kranen in huis.
Met 15 kinderen hebben we de oogkliniek bezocht voor oogcontrole.
Mogelijk hebben 2 kinderen een bril nodig .
Na de oogtest hebben we langs de weg in een eettentje met de kinderen een hapje gegeten en wat gedronken .
We waren immers al heel wat uren onderweg en de kinderen bleken inmiddels hongerig geworden.
Het was erg gezellig,op weg naar huis werd er in het busje flink gezongen, wat me deed denken aan een schoolreisje van vroeger .
Het doet zo goed om deze kinderen zo gelukkig te zien.
Voor Hans Perik was er na 2 weken al weer het afscheid nemen, om na gedane arbeid weer met de nodige ervaringen huiswaarts te keren.
Voor zijn vertrek werd hij door de kinderen bedankt , toegezongen en werd er gebeden voor een behouden thuisreis .
Helaas was er ook nog minder goed nieuws : De zo geliefde Father Atta Blay , de priester die destijds het eerste verzoek om een weeshuis te bouwen stuurde , overleed plotseling .
Na meerdere beroertes verbleef hij al een tijdje in een verzorgingstehuis voor priesters.
Dus alom verdriet in huis.
4 van onze oudste meisjes hebben inmiddels het weeshuis verlaten .
Weer een mijlpaal om ze naar de vervolgopleiding te begeleiden . Agnes en Rebecca volgen de kappersopleiding . ( 3 jaar) Elisabeth en Millicent bezoeken de komende 3 jaar een naaischooltje.
Door Daniel werd een kamer voor hen gehuurd , zodat ze dicht bij school wonen .
Ze worden hierbij nog steeds bezocht en begeleid door Daniel .
Regelmatig bezochten we met de weeskinderen de eventuele familieleden in de dorpen om zo het contact tussen beide in stand te houden, wat erg belangrijk blijkt .Helaas zijn er ook kinderen die geen enkele familie meer hebben.
Bisschop J.M. Darko is wegens ziekte met emeritaat gegaan . We hebben de afscheidsmis samen met een aantal kinderen bijgewoond .
De dienst was erg mooi en indrukwekkend, maar ook emotioneel en vermoeiend voor de zieke bisschop.
Samen met de kinderen hebben we hem tijdens de offerande een klein cadeautje aangeboden om hem te bedanken voor zijn ondersteuning en goede raad.
De dienst duurde 6 uur dus na 3 uur toch maar snel de kerk uit geglipt.
Twee dagen voor ons vertrek werd de kleine Grace helaas door ambtenaren van Social Welfare weer opgehaald . Ze werd in een pleeggezin geplaatst waar ze vrijwel zeker straks geadopteerd zal gaan worden .Het bleek een moeilijk afscheid terwijl ze het tussen de kinderen zo goed naar haar zin had. We hebben haar gelukkig heel veel liefde en aandacht mogen geven in de 4 weken dat ze bij ons was en wensen haar natuurlijk alle geluk toe in haar verdere leven.
Enkele dagen voor ons vertrek werd door Ebo, in Accra , op zoek naar een auto voor zijn op te starten taxibedrijf, een nog in redelijke staat verkerende Land Rover Defender te koop ontdekt . Aangezien onze Vanetta al jaren aan vervanging toe was werd de beslissing genomen om deze auto te kopen. De Land Rover is bij uitstek geschikt voor Ghanese wegen (luxe is niet van belang). Herman , Ebo , Daniel en een landrovermonteur vertrokken midden in de nacht richting Accra om de auto te gaan bekijken en zo mogelijk gelijk mee te brengen .
Na heel veel rompslomp en bureaucratie kwamen ze om 23.00 uur vermoeid met de Land Rover terug .
Gelukkig hebben meerdere sponsors inmiddels een financiële bijdrage toegezegd zodat de kosten voor onze stichting iets minder zwaar zijn.
De weken vliegen voorbij , dus na gedane arbeid was er helaas al weer het afscheid , en de lange reis naar huis .
Met gemengde gevoelens verlaten we de kinderen en al onze vrienden , met de hoop dat we elkaar binnenkort weer terug mogen zien.
