Werkbezoek november 2016 met , Herman , Thea en Richard.
De reis sHeerenberg -Egyam was zoals altijd lang en zwaar .
Maurice staat 4 november zoals afspraak om 9 uur voor Molenpoortstaete om ons naar Schiphol te brengen .
Een heel karwei om alle koffers in de auto naar Schiphol te krijgen , maar schuif en paswerk is het toch gelukt !
Natuurlijk worden onze koffers met de maximale kilo’s goederen volgestouwd, dus we hebben heel wat te sjouwen .
Ruim op tijd arriveerden we bij Schiphol , waar we na dat de koffers waren ingecheckt nog even een broodje met een kopje koffie hebben genoten .
De vlucht verliep buitengewoon rustig dit keer .
Zodra je in Accra uit het vliegtuig komt voelt het als een sauna , zo benauwd !
In de aankomsthal stonden we bijna anderhalf uur in de rij voor pas en visum controle.
Helaas was het vliegtuig van Brittys Airways zojuist voor ons geland , dus 300+ wachtenden voor ons in de rij.
Eindelijk na 1.3\4 uur aangekomen bij de uitgang waar we door Daniel , Ebo en Amos hartelijk werden verwelkomd .
Daar werden onze bagagekarretjes meteen over genomen en naar het busje gebracht .
De voorruit was ernstig gebarsten maar volgens Daniel nog wel door te zien .
Zo ook waren de banden in zeer slechte staat , zodat we ons zorgen maakten voor een veilige reis naar Egyam .
Wat kun je blij zijn met een fles warm water als je dorst hebt ….
Het zwaarste stuk van de reis moest nog beginnen , 4.5 uur door de duisternis en vreselijk slechte hobbel wegen en na 12 x controle door
politie komen we dan eindelijk helemaal murf aan in Egyam .
We worden door onze Watchman Salifu en Victoria ( social worker en huismoeder ) hartelijk welkom geheten .
Zelfs onze honden waren door het dolle heen om ons weer te zien .
Er wordt zo min mogelijk lawaai gemaakt omdat de kinderen natuurlijk om deze tijd slapen .( 4 uur )
De mannen dragen onze koffers naar binnen .En dan wil je enkel nog een ding :
Liggen en slapen en zelfs te moe om nog te douchen , hoewel dit erg nodig was na deze stoffige reis .
Na enkele uurtjes slaap werden we zachtjes gewekt door enkele kinderen die
ons door de open ramen zachtjes riepen : Mama Thea …..We are here ! Zo lief …
Maar al snel daarna werd er getrommeld , gebeden en gezongen om de dag te beginnen , dus al weer klaarwakker.
Daarna gingen allen naar de kerk die in Egyam wel 4 uur kan duren ..Dus nog even de kans om deze tijd benutten om wat te rusten .
Na een frisse douche en ontbijtje met Herman en Richard, zijn we maar eens begonnen met koffers uitpakken en meegebrachte spullen te sorteren .
Foei wat is het heet (42 graden)een flinke kluif voor onze body om zowel de zware reis als de het enorme temperatuurverschil te verwerken .
Bij thuiskomst uit de kerk werden we door Daniel , staff en de kinderen hartelijk verwelkomt.
De vermoeidheid speelt ons echter nog steeds parten , en nemen vandaag nog even wat rust .We merken nu duidelijk dat we geen 25 meer zijn .
De volgende morgen hebben we samen met Herman en Richard het huis geïnspecteerd , waar we schrokken van het vele achterstallige onderhoud .
Het muggengaas voor de ramen was op veel plaatsen stuk.
De kozijnen bij de jongens toiletten en douches waren zozeer door termieten en vocht aangetast dat er 7 nieuwe kozijnen gemaakt en geplaatst moesten worden .
Veel tegels waren er van de muren gevallen door het vocht .De hoge temperaturen , zeelucht en vochtgehalte zorgen snel voor een slechte staat , dus is er veel onderhoud nodig om het huis voor de toekomst te bewaren ..
Zo ook waren de muren aan de onderzijde aangetast door het vocht en moesten deze worden afgebikt en opnieuw aangesmeerd en geverfd .
De paal van de kabelbaan die Herman in 2012 voor de kinderen bouwde , was door houtrot totaal afgebroken , dus nu maar een stalen paal gebruikt zodat de kinderen er weer mee kunnen spelen .
Ook de kinderen uit het dorp maken dankbaar gebruik van zowel de schommels als de kabelbaan .
Bij de reparatiewerkzaamheden hebben Richard en Herman zoveel mogelijk de grotere jongens bij het werk betrokken , zodat ze het later zelf kunnen onderhouden .
Zelf was ik 3 dagen flink ziek met koude koorts en erge diaree . Daniel wilde me zelfs naar het ziekenhuis brengen , maar als je dan nog niet ziek bent , dan wordt je dat wel , Zooo vuil dat het daar is . Dus deze dagen maar geleefd op paracetamol , en dat lukte aardig .
Door een Ghanese firma is er een waterinstallatie gebouwd die zorgt voor schoon stromend drinkwater , voor het weeshuis , de tuin ,als twee tappunten in het dorp zodat ook de dorpelingen hier ook gebruik van kunnen maken .
De banden van de bus en ook de voorruit hebben we vervangen door nieuw .
Het achterstallige onderhoud werd verweten aan geldtekort omdat de scholen in Ghana zo duur zijn geworden en daardoor tekorten ontstonden voor noodzakelijk onderhoud .
Een aantal kinderen vertrok met volle moed naar het voortgezet onderwijs waar ze intern verblijven .
Dankbaar wordt er gebruik van gemaakt , en werken er keihard aan om een stevige toekomst tegemoet te gaan .
Het werk valt voor onze mannen extreem zwaar , kapot gekropen knieën , door vocht opgezette benen en gezicht ,en dan nog werken bij de inmiddels opgelopen temperatuur van 45 graden met een hoog vochtgehalte .
Er wordt morgens vroeg begonnen tot tegen 2.30 uur , dan is het echt niet meer te doen .
Zelf was ik elke morgen bezig met het uitspoelen en drogen van de nat gezwete mannen kleding .
Met de kinderen in huis gaat het uitstekend , zelfs met de drie kinderen die in september zijn geplaatst .
Deze kleine kinderen waren in Libie geboren , waar de moeder overleed . De vader zou een Ghanese man zijn , dus werden deze trieste kinderen maar op een vrachtschip gezet dat naar Takoradi voer . Daar werden ze in de haven gedumpt en door politie en Social Welfare naar Egyam gebracht waar ze veilig en liefdevol worden verzorgd .
De vader is dus nooit gevonden …..Maar deze 3 zijn echt zonnetjes in huis , altijd blij en zingen graag samen .En gaan graag naar school.
De kinderen die voor 9 jaar geleden als kleine onzekere en verwaarloosde wezentjes werden geplaatst zijn nu sterke meiden en jongens die in huis ook al een flink steentje werk bijdragen .
En dat zonder mopperen ! Ze werken al zingend samen . Als een grote gezellige familie .Geweldig om dat te zien !
Ons eten bereidde ik zelf met de riemen te roeien die er waren .Met een ei , brood , ui en tomaat is immers al iets lekkers te maken .
Het koken in de snikhete keuken koste heel wat zweetdruppeltjes .pffff , en wist ik toch van de weinige middelen weer een geslaagde maaltijd te bereiden .
Gelukkig waren er eieren en tomaten beschikbaar in huis .
Voor de rest moesten we naar de markt of supermarkt inTakoradi.(40 min.rijden)
De nodige bouwmaterialen waren vaak moeilijk te vinden , maar met behulp van Ebo
Voor de 5 aderige kabel voor de broodmachine zijn we maar liefst 5 uur onderweg geweest om deze te vinden .
De kinderen waren erg blij met de meegebrachte spullen zoals schoenen ,die door Giesen in Wehl werden gesponsord , zo ook met de schooltassen en kleding die hard nodig waren.
De pleisters ,verbandmaterialen en andere medische materialen hebben we gedeeld voor het weeshuis en de kliniek.
De medische staf van het kliniek in Egyam was zo enorm blij met de meegebrachte spullen , ze zeiden dat we maar half beseften hoe veel dit voor hun betekende .
Tussen alle werkzaam heden was er nog een bezoek aan Bisschop John Kwofie gebracht waar uitvoerig de rol van het bisdom en de toekomst van het weeshuis werd besproken .
Door de Graafschap werden voetbalshirtjes gesponsord! Super blij waren de jongens ermee. Er werd zelfs gebeden voor de Nederlandse sponsors van alle goederen.
De spullen die nog over waren hebben we in het dorp verdeeld onder de arme bevolking van Egyam. Het doet goed om mensen blij te maken, notabene met spulletjes die hier overbodig zijn .
De laatste dagen van deze 3 weken vielen erg zwaar door vochtophoping in ons lijf en over vermoeidheid .Nog nooit eerder is ons deze drie weken zo zwaar gevallen!
Met dubbele gevoelens verlieten we dan ook de kinderen en het huis : Gemis van het gezang en liefde van de kinderen en al onze lieve vrienden in Egyam.
Maar toch ook weer blij om weer naar ons frisse Nederland terug te keren .Eindelijk weer frisse lucht kunnen inademen ….
Op Schiphol werden we door Marcel opgehaald en de slapende passagiers in sHeerenberg thuis gebracht .
Moe en voldaan arriveerde we thuis waar we van een uurtje slaap en frisse lucht genoten .
In de namiddag werd Richard door zijn vrouw Annegret en zoon Ralf opgehaald naar zijn woonplaats in het Emsland .
Bedankt Richard en Herman voor al het zware werk wat jullie als vrijwilligers in moeilijke omstandigheden hebben verricht , !
Het heeft enige tijd gekost om weer te acclimatiseren en tot rust te komen , vandaar dit late reisverslag .
Eind van dit jaar 29.12 zal het weeshuis 10 jaar bestaan en zal dit zeker niet ongemerkt voorbij gaan .
Warme groeten , Herman , Thea en Richard .