Na vele voorbereidingen kan op 10 september eindelijk de reis beginnen .

Op Schiphol aangekomen staat Richard, onze Duitse vriend en vrijwilliger al op ons te wachten .

Na dat we de bagage hebben ingecheckt is er nog wat tijd voor een kopje koffie.

De vlucht met KLM verloopt bijzonder rustig . Eenmaal geland in Accra werden we bij ingang van de aankomsthal verrast door mensen in witte pakken ,met handschoenen aan . Er werd een voorwerp voor ons hoofd gehouden die wel leek op een speelgoed pistool . Het zag er eigenlijk best wel grappig uit . Het bleek dus een koorts controle te zijn uit voorzorg i.v.m. het Ebolavirus.

Zwaar beladen met 3 koffers per persoon werden we in de aankomsthal vriendelijk opgewacht door Elorm , de zoon van Kwame , onze voorzitter in Ghana. Het koste heel wat georganiseer om al de 9 koffers en 3 laptoptassen in de auto te pakken .We moesten namelijk zelf ook nog mee .

Laat in de avond kwamen we aan op ons overnachtingsadres  , dan merk je dat je eigenlijk nog maar een ding wilt , en dat is slapen . Helaas ging om 4.30 uur ging de wekker al weer .Opstaan voor het volgende deel van de reis en op weg naar Airport Accra voor de binnenlandse vlucht.

Wat een vreselijk hectisch gedoe op het vliegveld, en dan ook nog 9 koffers inchecke.

Gelukkig was Elorm met ons die ook naar Takoradi vloog . Na wat vertraging , werden wemet een stokoude camper naar het vliegtuig gereden en eindelijk werd de vlucht gestart. Na 25 minuten vliegen werd er in Takoradi geland, en die landing verliep niet erg prettig , waarschijnlijk was de snelheid of hoogte van het toestel nog te hoog . Met een enorme klap werd de grond geraakt , waarbij het hele toestel kraakte en uit balans raakte en al slingerend tot stilstand kwam .

Bij die klap viel een totaal plafondpaneel naar beneden die bij een rij mensen op hun hoofd belande .De kleine verwondingen vielen gelukkig mee.  Het hing nog aan enkele bedrading vast die begon te knetteren en roken .Dat was echt schrikken en deed niet echt goed bij iemand die vliegen toch al niet zo fijn vind . Wat waren we blij om weer met de voeten op de grond te staan . We werden op vliegveld Takoradi door Kwame hartelijk verwelkomt en naar Egyam gebracht waar we hartelijk werden verwelkomt door de kinderen en staff. De kinderen stonden in een rij opgesteld met ieder een bordje in hun handen : Welcome /  Thea /Herman / Richard / We Love You .

Wat doet het goed om weer bij de (onze) kinderen te zijn . Wat zijn ze weer gegroeid  en zien er allemaal goed uit .In hun enorme blijdschap werden we bijna spontaan omver gelopen.

Zelfs de 2 honden die ons blij verwelkomden .  Door de grote jongens werden alle koffers naar binnen gesleept . De kinderen hadden nog schoolvakantie , dus het bleef een drukte van je welste in huis .En natuurlijk spannend wat we wel van Nederland voor hun hadden mee gebracht .

Na eerst even wat bij gepraat met Daniel en iets drinken , begonnen Herman en Richard met de inspectie van het huis . Het vliegengaas van bijna alle ramen was stuk , dus erg gevaarlijk wat de malariamuggen betreft . In die tijd kon ik de mee gebrachte spullen gaan sorteren en beginnen met het uitdelen ervan .

We hadden van een aantal lieve mensen heel veel onderbroekjes ,kleding en badhanddoeken voor de kinderen gekregen . Deze zijn altijd heel erg nodig omdat deze snel slijten door het wassen op de hand .Alle grote kinderen doen dus hun eigen handwas , en zelfs vaak al zingende . Voor mijzelf was het wat minder als twee mannen , 3 x per dag , vuil en bezweet zich moesten wassen en verschonen …..dus ook voor mij een berg handwas …pfffff

De volgende dag eerst maar naar de stad gegaan, wat geld gewisseld en het boodschappenlijstje afgewerkt , zoals levensmiddelen en groenten voor ons eigen gebruik . En natuurlijk het hout en nodige materialen zodat Herman en Richard aan het werk kunnen.

Het is weer even wennen aan de uitputtende warmte hier.

Door de aanhoudende, enorme regenval zijn de wegen haast onbegaanbaar en het dorp Egyam moeilijk te bereiken. Gelukkig hebben we de oude landrover ( 20 jaar )die zich nog goed door de blubber heen werkt , al  is er zowel bij de landrover als bij het Fordbusje veel achterstallig onderhoud .Heel veel roest door het vochtige zeeklimaat en deuren die niet sluiten of open gaan . We hebben  dan ook aangedrongen op een algehele reparatie die dringend noodzakelijk  is.

Zo hopen nog een poosje met deze oude knarretjes te kunnen doen .

Herman en Richard zijn vandaag al vroeg begonnen ( 6.00 uur) met het vernieuwen van het muggengaas voor de ramen . Het was inderdaad hoog nodig . En al zeker voor het baby’tje Ama, ( vondelingetje)die nu 5 weken oud is. Eigenlijk maakten we ons best wel zorgen over het Ebola virus ,wat hier gelukkig nog niet is geconstateerd. Wel heerst er een Cholera epidemie , tot nu toe het ergste in Accra .Daar zijn helaas al heel veel mensen gestorven .( meer dan 1300) . Dus is extra alertheid op zijn plaats wat hygiëne betreft. Vreemd dat men in Nederland dit niet bekend maakt . Herman maakt morgen extra gaasdeuren voor de keuken , zodat er geen vliegen meer op het eten kunnen. We hopen dat de kinderen hier van die enge ziektes bespaard mogen blijven. Ook de honden en katten zullen vanaf nu toch uit de keuken weg moeten blijven . We hopen zo bij te kunnen dragen aan het choleravrij houden van onze kinderen .

Uit dankbaarheid werd er zondagmorgen boven op de berg een H.Mis opgedragen voor onze overleden donateurs, mensen die heel veel voor het weeshuis hebben betekend . Het duurde maar liefst 2. ½  uur. Een mooie, maar ook erg emotionele viering. Dat zij mogen rusten in vrede

Met de kinderen gaat het prima ,en zien er gezond en gelukkig uit. De schoolvakantie zit erop en  begint vandaag voor de kleine kinderen hier de school die 3 minuten lopen hier vandaan ligt. Ze zijn erg leergierig en doen allemaal ontzettend hun best . Op de eerste schooldag is het een vereiste dat de kinderen een bezem mee brengen naar school om de klas en het schoolplein te vegen .Deze wordt uiteraard door de kinderen zelf gemaakt .

De studenten  waren ontzettend blij met de meegebrachte gebruikte laptops .Deze zijn dus ook in Ghana vereist bij toelating op een High school. En voor de slechtziende Deboriah was het vergrote toetsenbord echt een belangrijke hulp .Daarna werd er met frisse moed afgereisd naar de High school van Cape Cost .

De kinderen waren erg blij met het ondergoed , kleding , speelgoedjes en een rozenkrans. Wat een blijdschap ! Ook de buurtkinderen konden we blij maken met de meegebrachte spullen .

Met de door vrienden mee gegeven gelden konden we een aantal noodzakelijke spullen kopen voor het huis , zoals een nieuwe kookgelegenheid voor de keuken ,kruiwagen, schriften en schoolboeken, spellen , schooltassen , slippers voor de kinderen , lamineer apparaat , borden en broekriemen voor de jongens.

Gisteren heb ik met alle meisjes geknutseld met loom bandjes .Ze zijn er erg fanatiek mee begonnen .Zelfs de moeders deden mee , erg gezellig .

Nadat alle ramen van nieuw vliegengaas waren voorzien , en Herman 2 nieuwe hordeuren voor de keuken had gemaakt , is hij begonnen met het bouwen van een  3e kippenstal .De eerste kippenstal herbergt nu volwassen kippen die al 2  jaar eieren leggen . Voor de kinderen dus om de dag een eitje . Wanneer er eieren over zijn , worden deze verkocht en brengt de voederkosten dus wat omlaag . De tweede stal herbergt kippen die net beginnen te leggen .De nieuwe stal zal straks weer jonge kuikens herbergen . Zo is er een mooi verloop zodat er altijd eieren , maar ook vlees voor de kinderen is . De kippen zien er goed en gezond uit . De zorg voor kippen, de vis, de huisdieren  en  het land wordt grotendeels door de kinderen zelf gedaan. Die er met plezier aan werken .

Vandaag is het wasdag , de grote kinderen doen hun eigen handwas ,en dat zonder morren .

De temperatuur loopt al weer flink op en met een vochtgehalte van 81 maakt wordt het werken lichamelijk toch wel erg zwaar.Pfffffff.

De muren van het huis zien er helaas erg slecht uit . Door de vochtige warmte en de inwerking van de zoute zee lucht bladdert de verf af , maar tast ook de muren aan . Door Richard wordt dus de aangetaste laag afgebikt , opnieuw aangesmeerd en weer geverfd zodat het er weer netjes uitziet .

Doordat het eten vaak op de vloer wordt stampt  , zijn er een aantal tegeltjes stuk of losgeraakt . Een hele klus om met deze enorme stortbuien een tegelvloer te repareren .Daarbij is de temperatuur ook weer flink gestegen en maakt werken bij deze vochtige hitte wel heel erg zwaar .

Het koste nog heel wat moeite  om een defecte pilaar van de veranda te vernieuwen. Het ging dus om de zelfde lengte en uitvoering ervan . Gelukkig na veel zoeken hebben we er 2 kunnen vinden .

Prince is een jongen uit het Egyam. Toen ik voor 6 jaar geleden het dorp bezocht werd mijn aandacht naar deze  gehandicapte jongen getrokken. Deze jongen is  spastisch en werd door de dorpelingen en andere kinderen buitengesloten. Op dat moment wisten we wat we te doen hadden. Namelijk een plek zoeken waar hij toch een kans op een veilige toekomst kreeg .Na wat rondvraag vonden we een internaat voor gehandicapte kinderen met aangepaste mogelijkheden.

Voor Prince was het ritje naar the Twin City Special School  erg interessant , hij was namelijk nog nooit buiten het dorp geweest . Bij aankomst werd hij vriendelijk ontvangen door de Directrice van het internaat. Nu , na 5 jaar is Prince ontzettend gegroeid , maar ook lichamelijk veel sterker geworden .Wat de educatie betreft doet hij het optimaal .Er wordt daar met verschillende hulpmiddelen gewerkt . Geweldig om te zien welke weg er voor deze kansloze jongen open is gegaan .Een mooie oplossing om op deze manier te kunnen helpen .

Nu , na de schoolvakantie in het dorp te hebben door gebracht ,brachten we hem samen met de maatschappelijk werkster  naar het internaat terug , gepakt en gezakt met alle spullen die weer op de lijst stonden .Prince had er weer duidelijk zin in .Teleurstellend was echter de ontvangst door de  directrice , Bij mijn vraag : How are you ?barste deze in huilen uit . Bij mijn vraag , of ze misschien ziek zou zijn  , antwoorde ze dat ze erg verdrietig was , omdat ze al 6 maanden geen ondersteuning van de regering had gekregen . Als gevolg daarvan konden de leraren niet betaald worden en geen eten kopen voor de kinderen . Twee kinderen met Down zaten buiten op een bankje te huilen van honger .Hoe vreselijk dit voelt is niet te beschrijven . Gelukkig kon ik iets achter laten om eten voor deze kinderen van te kopen . Hopelijk wordt er snel een oplossing gevonden . Echt niet te bevatten hoe onmenselijk de Ghanese regering met hun mensen omgaat .

Ook hier was dringend hulp nodig ! Maar helaas kunnen we niet nog meer projecten opzetten , en moeten ons erbij neerleggen dat we , hoe moeilijk het soms ook is , toch  ongeveer 100 kinderen een toekomst kunnen bieden . Een druppel op de gloeiende plaat , maar toch zeker de moeite waard !

Zorgelijk is dan ook de situatie dat de kinderen steeds ouder worden ,en naar vervolgscholen gaan, en daardoor de kosten enorm gaan stijgen. Ze overschrijden zelfs de kosten van het weeshuis zelf . Hopelijk zijn er nog mensen die willen ondersteunen in de kosten van een student

Helaas is de priesterwijding van Thomas , een jongen uit Egyam , 13 september niet door gegaan omdat de Bisschop de kathedraal nodig had voor zijn eigen installatie. Op 13 december zal de wijding nu plaatsvinden .Met veel moeite kreeg hij nog verlof om ons te bezoeken. Hij was natuurlijk ziels gelukkig met de mee gebrachte spullen . Door  twee bevriende priesters in Nederland werd ons een kelk en  miskoffer mee gegeven met alle benodigdheden om straks in de dorpen de H.Mis op te dragen.

Lichamelijk is het toch echt wel weer wennen aan de hitte . Dagelijks kwamen Richard en Herman kletsnat van de zweet binnen ,en verlangden naar een frisse douche . Helaas was er vaak ( soms 48 uur) geen stroom , en dan is er ook geen water omdat de pompen dan niet werkten .Dus zit er niets anders op dan zich dan maar wassen met zakjes gefilterd water , die we daar kunnen kopen. Wat voelen we ons hier in Nederland toch ontzettend rijk . Er komt zo maar water uit de kraan .

De benen van Herman bleken opnieuw weer erg gezwollen en even leek het  weer trombose te vertonen , Door de hitte houdt het lichaam toch al meer vocht vast .Gelukkig werkten de mee genomen medicijnen goed en toch maar ondanks de hitte de elastische kousen aangedaan ,waarna de zwelling weer langzaam verdween.

Een welkome afwisseling was een visite van Joke en Jacob uit Doetinchem .Ze zijn een nacht over gebleven en waren erg onder de indruk van het verloop in het huis en de blijdschap van de kinderen . De weg naar Egyam bleek voor hen onbegaanbaar wegens de zware regenval .Gelukkig kunnen we hen met onze oude landrover in Takoradi van de bushalte ophalen en later weer terug brengen naar de bushalte.

Aangezien de huidige douche ruimten helaas weinig frisse lucht bevatten , schimmel en slechte lucht vertoonden ,vindt ik het persoonlijk onverantwoord om de kinderen in deze donkere onfrisse plek te laten douchen. We hebben  hiervoor naar een passende oplossing gezocht , en wel een buitendouche te bouwen ,een doorgang naar de kleedruimte zodat aankleden en afdrogen dus overdekt kan plaats vinden . Hieraan wordt nu volop gewerkt .

De bouw van de studieruimte ( bibliotheek) loopt helaas wat vertraging op .Hopelijk worden de problemen snel opgelost en kan er samen met de Ghanese ondersteuning snel gestart worden met de bouw .Zodat de grote kinderen ongestoord kunnen studeren . Dit gebeurd nu nog steeds in het bijzijn van de kleintjes , die nog wel eens storend afleiden .

De laatste avond werd er om 19.00 uur rozenkrans gebeden , omdat de rozenkransmaand was begonnen , en om een behouden en veilige thuisreis voor ons . Ook tijdens dit gebed werden onze overleden donateurs herdacht

Daarna naderde al weer het afscheid van de kinderen en staff  met een ijsje en wat lekkers . Toch altijd weer met pijn in ons hart. Met gemengde gevoelens en een brok in de keel verlaten we Egyam vroeg in de morgen op weg naar het vliegveld van Takoradi.

Geweldig , hoeveel lieve mensen ons hebben ondersteund . Mede dankzij hun en uw ondersteuning hebben we toch weer heel veel mogen en kunnen doen ! Heel veel Dank hiervoor !

Moe , maar erg voldaan zijn we weer terug en moeten hier eerst weer wennen aan de totaal andere wereld .

Tot zo ver het verslag van het werkbezoek van Thea, Herman en Richard.